روند گسترش زن ستیزی میان مردان توسط مبلغین طالبان

ط.البان در مزارشریف در هر ناحیه از طریق مساجد به مردان بر علیه زنان تبلیغ میکنند. یکی از مخاطبین وبلاگ کابل می‌گوید؛ امروز رئیس ناحیه ششم تماما مردان منطقه را به مسجیت خواستند و مبنی بر مسدود ساختن دانشگاه و مکاتب صحبت کردند، در لابلای صحبت هایشان گفتند که در طول ۱۸ ماه، ما به دختران دانشجو به حد کافی وقت دادیم اما آنها حجاب اسلامی را رعایت نکردند و ما مجبور شدیم که دانشگاه ها را ببندیم. او تذکر داد که ط.البان به مردان هشدار دادند که زنان و دختران شما باید حجاب اسلامی را رعایت کنند و ما بر اساس دستورات قرآن عمل میکنیم زیرا که برای قرآن جهاد کردیم. مخاطب وبلاگ کابل همچنان گفت؛ ط.البان به صراحت اعلام کردند که اگر دختر و زنی که در شهر و بازار بدون حجاب باشد را مورد مجازات سنگینی قرار میدهیم. ط.البان در ۱۸ ماه حکومت شان محدودیت های زیادی را بر زندگی زنان وضع کرده است. روند تبلیغ طالبان توسط افراد زیر دست آنها بر علیه زنان در تمام افغانستان بصورت گسترده جریان دارد. و این روند بر اذهان مردان تاثیری عمیقی میگذارد که در نتیجه زنان توسط مردان خانواده مورد خشونت های گسترده‌ی قرار خواهد گرفت

نظرات

ارسال یک نظر

پست‌های معروف از این وبلاگ

افغانستان در زنجیر جهل؛ وقتی طالبان با آگاهی می‌جنگند

تصویر
اینکه افغانستان در چنین برهه‌ای از تاریخ خود، به جای پیشرفت، در تاریکی جهل فرو رفته است، نه‌تنها یک تراژدی بلکه یک خیانت آشکار در حق نسل‌های آینده است. در دنیایی که دانش و مهارت، معیار پیشرفت کشورها شده، طالبان زنان و دختران را از ابتدایی‌ترین حق انسانی‌شان، یعنی آموزش، محروم کرده‌اند. تصور کنید، در حالی که کشورهای دیگر بر سر توسعه فناوری‌های پیشرفته رقابت می‌کنند، در افغانستان هنوز هم بحث بر سر این است که آیا دختران اجازه دارند به مکتب بروند یا نه! بدتر از آن، طالبان که خود جز جهالت چیزی در چنته ندارند، تازه دریافته‌اند که اداره‌هایشان با سیلِ بی‌سوادانی پر شده که حتی خواندن و نوشتن را بلد نیستند. این حقیقت تلخ، باری دیگر نشان می‌دهد که دشمنی طالبان با دانش و آگاهی، صرفاً یک سیاست نیست، بلکه بخشی از ماهیت فکری و ایدئولوژیک آن‌هاست. آنان نه‌تنها آموزش دختران، بلکه هرگونه تفکر مستقل را تهدیدی علیه سلطه خود می‌دانند. اما این سرکوب نمی‌تواند برای همیشه ادامه یابد؛ تاریخ نشان داده که آگاهی را نمی‌توان برای همیشه در زنجیر نگه داشت.
بیشتر بخوانيد

یک مرز، دو جهان: زن بودن در آن‌سو آزادی، در اینسو اسارت

تصویر
ما با تاجیکستان هم‌مرزیم، و نه‌تنها مرزهای جغرافیایی، بلکه تار و پود فرهنگ، زبان و رسوم نیز ما را به هم پیوند داده است. اما این مرز، تنها خطی روی نقشه نیست؛ بلکه به دیواری بدل شده که زندگی زنان را در دو سوی خود، به دو واقعیت کاملاً متفاوت تقسیم کرده است. در تاجیکستان، زنان آزادانه در جامعه حضور دارند. آنان با موهای باز، در برابر دوربین‌ها سخنرانی می‌کنند، در صف نخست کنفرانس‌ها می‌نشینند، و بی‌هراس در خیابان‌ها قدم می‌زنند. برایشان درس خواندن، کار کردن، و در تصمیمات بزرگ زندگی نقش داشتن، حق مسلم و طبیعی است، نه یک آرزوی دور از دسترس. آن‌ها هر روز صبح که از خانه بیرون می‌آیند، می‌دانند که جایگاهشان در جامعه محفوظ است و صدایشان شنیده می‌شود. اما در آن‌ سوی این مرز، در سرزمین افغانستان، زنان سرنوشتی تلخ و تاریک را تجربه می‌کنند. اینجا، خانه برای بسیاری از زنان نه امنیتی برای آرامش، بلکه قفسی برای خاموشی است. زندگی در پستوی خانه، در پس پرده‌ها، دور از چشم جامعه، برایشان نه یک انتخاب، بلکه یک اجبار است. زنان این سرزمین نه در خیابان‌ها، نه در دانشگاه‌ها، و نه در صحنه‌های تصمیم‌گیری دیده می...
بیشتر بخوانيد

درد مشترک، صدای خاموش ما

تصویر
نمی‌دانم چرا گاهی بی‌هیچ دلیل روشنی، ناگهان چیزی در درون آدم می‌شکند. حال آدم از درون به‌هم می‌ریزد، انگار موجی از اندوه، بی‌اجازه، تمام تار و پود وجودت را دربر می‌گیرد. هرچقدر تلاش می‌کنی لبخند بزنی، امیدوار باشی، پیش بروی، باز هم غم و اندوهی نامرئی پشت سرت قدم برمی‌دارد، سایه به سایه، سنگین‌تر از همیشه. می‌کوشی که با کلمات رنجت را مهار کنی، با واژه‌ها اندکی آرام شوی، اما در تکاپوی کلمات و هم‌سویی با رنج، خودت را گم می‌کنی. کلمات گاهی تسکین‌اند و گاهی تیغ؛ گاهی پلی‌اند میان تو و جهان، و گاهی سدّی بزرگ میان تو و آرامش. انگار این اندوه تنها اندوهِ من نیست. اندوهی‌ست که در چشم‌های همه‌مان خانه کرده؛ در زنان شهر، در کودکان خسته، در پیرزن‌هایی که نان شب را نمی‌دانند از کجا بیاورند، در جوان‌هایی که آرزوهایشان را تا گور حمل می‌کنند. چهره‌ها خسته‌اند، خالی‌اند، و اگر لبخندی هم می‌زنند، شاید فقط نقابی باشد برای هزار درد پنهانی که در سینه می‌پرورانند. در ظاهر، من خوشحالم؛ شغلی دارم، در بیرون از خانه کار می‌کنم، فعال و مستقل به‌نظر می‌رسم. اما گاهی این‌همه درد و غم که در اطرافم می‌چرخد، مرا...
بیشتر بخوانيد